نه عقابم نه کبوتر اما
چون به جان آیم در غربت خاک
بال جادویی شعر
بال رویایی عشق
می رسانند به افلاک مرا
اوج می گیرم اوج
می شوم دور از این مرحله دور
می روم سوی جهانی که در آن
همه موسیقی جان است و گل افشانی نور
همه گلبانگ سرور...
تا کجاها برد آن موج طربناک مرا
نزده بال و پری بر لب آن بام بلند
یاد مرغان گرفتار قفس
می کشد باز سوی خاک مرا !!
:: بازدید از این مطلب : 800
|
امتیاز مطلب : 1051
|
تعداد امتیازدهندگان : 352
|
مجموع امتیاز : 352
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
